05.04.2012. Setki ugandyjskich nauczycieli języka angielskiego emigruje do sąsiedniej Rwandy w poszukiwaniu godziwej pensji. Rząd Ugandy niewiele robi, aby poprawić warunki pracy swoich pedagogów, podczas gdy Rwanda, konsekwentnie realizując politykę oświatową, skutecznie przyciąga uwagę przyszłych pracowników.
Bycie nauczycielem w Ugandzie jest niemałym wyrzeczeniem. Średnie dochody na poziomie 140 Euro miesięcznie i spóźniające się wypłaty nie zachęcają do podjęcia wyzwania. Rząd tego wschodnioafrykańskiego kraju, nie zwracając uwagi na odpływający kapitał ludzki, nie robi nic, aby poprawić warunki pracy i zatrzymać kadrę. W odpowiedzi na zarzuty twierdzi, że bardzo dużo studentów kończy kierunki nauczycielskie nie z chęci kariery w sektorze edukacji, lecz w celu zdobycia łatwego i taniego wykształcenia wyższego. Władze dodają, że nie ma wystarczającej liczby wakatów dla coraz liczniejszej, z każdym rokiem, grupy pedagogów.
Placówki Rwandy, z drugiej strony, oferują regularne wypłaty, rzędu nawet 860 Euro, oraz lepsze warunki pracy. Ten niewielki kraj zmienił pod koniec ubiegłej dekady system edukacji zastępując wiodący język francuski językiem angielskim, choć teoretycznie szkoły mają być dwujęzyczne. Decyzja ta podyktowana była intensywnym rozwojem współpracy w regionie Wspólnoty Wschodnioafrykańskiej. Od tego czasu resort oświaty odczuwa notoryczny niedostatek anglistów i szuka nowych pracowników w sąsiednich krajach. W lutym rozpoczęto nabór 4000 kandydatów w Kenii.
Ugandyjscy nauczyciele wyjazdy rozpoczynają od miesięcznych kontraktów licząc na okazję stałej posady. W Rwandzie szkolna nauka rozpoczyna się i trwa przez pierwsze trzy lata w miejscowym języku Kinyarwanda, a następnie już po angielsku. Wprowadzony system działa od 2009 roku choć język angielski został uznany za oficjalny na równi z innymi już po przejęciu władzy przez Rwandyjski Front Patriotyczny w 1994 roku.
Na podstawie: www.guardian.co.uk, allafrica.com, www.ugandapicks.com
Marcin Józwiak
