Strona główna > Rwanda: wyrok dożywocia dla dwóch organizatorów ludobójstwa w Rwandzie w 1994 r.

Rwanda: wyrok dożywocia dla dwóch organizatorów ludobójstwa w Rwandzie w 1994 r.

23.12.2011. Międzynarodowy Trybunał Karny do spraw zbrodni w Rwandzie (ICTR) wydał wyrok kary dożywocia dla dwóch byłych czołowych polityków rwandyjskich, Matthieu Ngirumpatse i Edouarda Karemera, za ich rolę w zorganizowaniu ludobójstwa Tutsi w 1994 r. Obydwaj byli starszymi oficerami w młodzieżowym skrzydle Interahamwe.

Sędziowie ICTR skazali Ngirumpatse i Karemera za udział w dokonaniu ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości i zbrodni wojennych, w tym gwałty i przemoc na tle seksualnym. Podczas masakry dokonanej na ludności Rwandy (głównie Tutsi) w 1994 r., w ciągu 100 dni zamordowanych zostało ponad 800 tys. osób. ICTR stwierdził, że będący wówczas u władzy Matthieu Ngirumpatse i Edouard Karemera ponoszą „dużą odpowiedzialność” za dokonane ludobójstwo.

Zarówno Ngirumpatse, jak i Karemera byli na początku lat. 90. liderami Narodowo-Rewolucyjnego Ruchu na Rzecz Rozwoju (MRND), partii rządzącej w Rwandzie. W kwietniu 1994 r. obydwaj spotkali się z przedstawicielami rządu przejściowego w Hotelu Dyplomat w Kigali, gdzie rozdawano broń bojówkarzom Interahamwe. Od tego momentu datuje się początek realizacji planu zbrodni, w którym mieli uczestniczyć przedstawiciele rządu, politycy, przywódcy Interahamwe i wpływowi biznesmeni. Zdaniem sędziów Ngirumpatse i Karemera posiadali duży autorytet i kontrolę nad bojówkami Interahamwe, które dokonywały ataków na ludność Tutsi w czasie ludobójstwa, a nie zrobili nic, aby ich powstrzymać, czy też ukarać. Tym samym Trybunał uznał ich za winnych udziału w konspiracji mającej na celu realizację polityki ludobójstwa, które miało doprowadzić do eksterminacji ludności Tutsi.

Ngirumpatse i Karemera zostali aresztowani w 1998 r. Proces przeciwko nim rozpoczął się w listopadzie 2003 r. Prokuratorzy przesłuchali 46 świadków (z czego 30 pojawiło się w sądzie, a 16 złożyło pisemne zeznania). Obrona wezwała 74 świadków (35 dla Karemera i 39 dla Ngirumpatse), w tym samych oskarżonych. Przez cały proces Ngirumpatse i Karemera zaprzeczali, aby oni sami, jak i ich partia MRND, mieli kontrolę nad bojówkami Interahamwe.

Na podstawie: