5.08.2013. Gdy w 1971 roku status "kraju słabo rozwiniętego" został uznany przez społeczeństwo międzynarodowe, skorzystało na tym 24 najuboższych państw. Na przestrzeni ostatnich czterech dekad liczba tzw. LDCs wzrosła do 49, jednak w ciągu najbliższych lat z ubóstwa wyjdzie coraz więcej z nich.
Status "kraju słabo rozwiniętego" (z ang. Least Developed Country, LDC) został uznany przez społeczeństwo międzynarodowe pod kierunkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1971 roku. W tamtym czasie za LDC uznane zostały 24 najbiedniejsze państwa świata. Kraje najsłabiej rozwinięte charakteryzują się najwyższym stopniem ubóstwa oraz poważnymi słabościami strukturalnymi.
Do dnia dzisiejszego liczba LDCs wzrosła do 49 państw. Jednak prognozy ekonomiczne i społeczne sugerują, że w najbliższych latach kilku państwom uda się opuścić klub najuboższych. Wśród tych państw jest kilka krajów afrykańskich.
Od lat 70-tych zaledwie trzem państwom udało się przejść ze statusu LDC do statusu państwa rozwijającego się: Botswanie, Cape Verde oraz Malediwom. Biorąc pod uwagę poprawę warunków społecznych i ekonomicznych w ostatnich latach, do 2015 roku prawdopodobnie 6 następnych państw opuści klub najbiedniejszych: Tuvalu, Vanuatu, Kiribati oraz dwa państwa afrykańskie: Angola oraz Gwinea Równikowa.
Niektóre państwa nie mają ochoty awansować do grupy państw rozwijających się. Status LDC niesie ze sobą bowiem korzyści związane z preferencyjnym dostępem do rynków państw zachodnich (np. w ramach Generalized System of Preference pod kierownictwem Światowej Organizacji Handlu) oraz większą pomocą rozwojową.
Ostatni raport World Investment Report 2013 Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD) ujawnia, że bezpośrednie inwestycje zagraniczne (ang. foreign direct investment, FDI) w krajach najsłabiej rozwiniętych w ostatnich latach wzrosły średnio o 20%. UNCTAD sugeruje, że w następnej dekadzie FDI w tych krajach będą motorem silnego wzrostu gospodarczego.
Wśród państw afrykańskich najwyższy wzrost FDI został zanotowany w Demokratycznej Republice Konga, Liberii, Mauretanii, Mozambiku oraz Ugandzie. Wszystkie te państwa posiadają status LDC. Wzrost inwestycji zagranicznych do krajów słabo rozwiniętych jest spowodowany m.in. utrzymującą się stagnacją gospodarczą w państwach zachodnich, która zmusza kapitał międzynarodowy do poszukiwania okazji inwestycyjnych poza USA oraz Europą.
Niestety, wiele z FDI płynących do krajów słabo rozwiniętych zostaje alokowanych w sektorze wydobywczym. Państwa takie jak Angola i Demokratyczna Republika Konga posiadają znaczące zasoby surowców naturalnych (ropy naftowej oraz minerałów). UNCTAD sugeruje, że pomimo tego, iż inwestycje w tych sektorach będą znaczącym czynnikiem wzrostu w państwach LDC w najbliższych latach, to nie prowadzą one do zrównoważonego rozwoju związanym z wysokim zatrudnieniem i przestrzeganiem standardów środowiskowych.
Na postawie: www.ipsnews.net
Zdjęcie za: UNCTAD, Statistical Profiles of the Least Developed Countries, 2005, p. 4, www.unctad.org
Michał Szczurek
